40 kilometer!

In mijn vorige blog schreef ik het al: maand juni = 40 km wandelingen.
Jullie zijn natuurlijk heel benieuwd hoe dat is verlopen!

Mijn eerste stond gepland op zondag 2 juni. Dat was ook de eerst echt heel hete dag en werd sporten/grote inspanning afgeraden. Ik ging toch op pad, opnieuw het Voetstappenpad lopen. Dit keer vanuit huis van start, het leek mij dat ik dan rond de 40 km moest uitkomen. Het eerste stuk ging prima, lekker koel door het bos. Wat niet prima ging was het kunnen kopen van drinken op de route; pas bij de McDonalds in Hilversum kon ik mijn bidons weer vullen. Het laatste stuk over de hei (heet!!) was killing. Ik kon inmiddels al inschatten dat mijn rondje niet de 40km zou aantikken. Maar gezien de warmte en de dorst ging het mentaal ook “op” en ik heb er dus geen extra stukje er aan geplakt > 36 km was de eindstand.

Schaapjes op de hei:

1e Pinksterdag had ik mij ingeschreven voor de Spieren voor Spieren wandeltocht in Maarsbergen. Jawel, voor de 40km. Ik zag er van te voren een klein beetje tegenop, want hoe zou het gaan met de weg vinden. Gelukkig vroeg Eugenie of ik zondag ging wandelen en zij had zin om mee te gaan naar Maarsbergen. Pas op de zondagochtend zelf bleek dat zij maar 30 wilde lopen. Ai! Nou, dat toch maar gedaan, ik vond samen lopen leuker dan 40km spoorzoeken in mijn eentje. Het was een leuke tocht, mooie wandeling en goed georganiseerd. Zeker een aanrader als je volgend jaar wil wandelen op een mooie pinksterdag. Het enige wat jammer was dat sommige mensen er plezier aan beleven om wegwijzering weg te halen, waardoor wandelaars dus geen idee meer hebben welke kant ze op moeten. Fail!

Om toch nog mijn kilometers goed te trainen wandelde ik 2e pinksterdag in mijn eentje een leuk rondje van 22 km in de buurt van Baarn/Eemnes.
Bij de piramide van Austerlitz met Eugenie:

Voor vrijdag 21 en zaterdag 22 juni stond al (heel lang) de Amersfoortse tweedaagse gepland. 2x 40 km. Want… het gezegde gaat dat als je Amersfoort uitloopt, je de vierdaagse van Nijmegen ook gaat halen. Kortom: geen ontkomen meer aan, er moest nu echt 40km gelopen gaan worden.
Wekker lekker vroeg en gaan (met wallen onder de ogen):

De eerste dag goed gewandeld. Hier en daar gekletst met mede wandelaars, geluisterd naar zingende militairen, braaf 3x gerust en genoten van mooie omgeving. Bij 36km had ik een kleine inzinking, ik was echt moe. Maar opgeven is geen optie dus door met oortjes/muziek (Enrique!) > eindstand 42 km. Yes!
De tweede dag had ik het een stuk zwaarder. Wederom mooie omgeving maar ik had steeds last van krampjes in mijn benen en voeten. Op de een of andere manier liep ik ook meer alleen dan de eerste dag en dan ga je nadenken he… ik dacht na over doorzetten en toen dacht ik aan Maarten van der Weijden en aan zijn vrouw en daar werd ik weer emotioneel van en …. pft… een rollercoaster dus. Met Lief had ik inmiddels een hot-line: hij gaf mij morele steun en fysieke adviezen via de Whatsapp. Hands up voor Lief! Rond de 30km heeft collega Henk mij een flink eind op sleeptouw genomen. Al pratend gaat het dan toch opeens weer veel makkelijker en liep ik zo door mijn “dooie punt” heen. Dus ook hands up voor Henk 🙂 !
De laatste kilometers weer alleen (met muziek) gelopen en was de finish opeens onverwacht dichtbij.
Yeah! Trots op mezelf en op mijn prestatie.

Onderweg met Henk en de medaille: